8. Op kamp in een heel ander land!

Mulweni! Ninjani?
(Hallo allemaal! Hoe gaat het met jullie?)

Inmiddels is een nieuwe week (NR. 9) in Kaapstad alweer begonnen! Afgelopen week was anders dan alle anderen. Samen met Nicki en Kim heb ik de kans gekregen om met kinderen uit de townships op kamp te gaan en die kans hebben we natuurlijk gepakt! De ultieme manier om meer over de cultuur, de werk- en leefwijze te weten te komen en te kunnen ervaren hoe het er hier aan toe gaat tijdens een kamp.

Ten eerste, ik ben nog nooit op een kamp geweest met zoveel kinderen. Ze hadden ons van te voren gezegd dat er 130 kinderen van de diverse scholen van Amy Biehl Foundation aanwezig zouden zijn, maar uiteindelijk is dit aantal 112 geworden. Onder leiding van 14 begeleiders en 2 koks. Woensdag ochtend om half 11 kwamen we met onze volgepropte auto aan op kantoor. Al onze kleding, slaap en toiletspullen pasten prima in onze favoriete auto Vivi. Op kantoor als eerste geholpen met het inladen van de bus, de nodige hoeveelheden voer en drinken werden door onze gespierde armen richting de bus getild. Binnen een uur was de bus vol en konden wij met onze eigen auto vertrekken richting plaats van bestemming. Wat een ritje van 45 minuten richting Paarl moest worden, werd eigenlijk een ware nachtmerrie. Nee, voordat jullie ongerust worden, het viel best mee. We waren alleen een beetje verdwaald.. Uiteindelijk bleek dat we aan de verkeerde kant van de poort stonden en we dus behoorlijk dichtbij waren. Een vriendelijke man heeft de poort voor ons geopend, zodat wij verder konden rijden en het ‘Groot Drakensteijn Terrein’ konden bereiken. Het complex waar wij deze dagen verbleven was eigenlijk bedoeld als gevangenis, maar dit is het nooit geworden. Bij binnenkomst was er een grote keuken en een algemene ruimte waarin gegeten werd, maar waar ook diverse activiteiten gedurende het kamp plaats gevonden hebben. Liep je verder, dan kwam je op een groot buiten terrein uit. Hier konden de kinderen tijdens hun vrije tijd met elkaar voetballen op een stenen veldje en/of kon er een duik genomen worden in het zwembad dat er aanwezig was! Tevens werden hier buiten ook diverse activiteiten georganiseerd. Aan de linker en rechter kant van het buiten terrein waren 4 grote slaap kamers met enkele en stapelbedden erin. De linker kant was voor de jongens en de rechter kant was voor de meiden. Aangezien er diverse scholen aanwezig waren op het kamp en het kamp bedoelt is om nieuwe vrienden te maken, is er besloten om de verschillende scholen te verdelen over de kamers. Naar mijn idee een mooi initiatief, want bijna ieder kind heeft op deze manier nieuwe vrienden kunnen maken. Parallel aan de algemene ruimte was er een gedeelte van het gebouw, waar meerdere kleinere kamertjes waren. Hier sliepen alle begeleiders, waaronder wij met z’n 3! Samen mochten wij een kamer delen, wat we stiekem wel prettig vonden! Gelijk ons bed uit geprobeerd natuurlijk! En ja, die lag goed!!

Toen iedereen gearriveerd en ingedeeld was, werd het kamp officieel geopend. Te beginnen met de lunch natuurlijk. Daarna werden er 6 gemixte groepen gemaakt en elke groep moest met hun begeleiders een team naam en een introductie bedenken. Deze werd na even oefenen getoond aan alle andere groepen. Samen met Babalo had ik de leiding over 17 kinderen van 10 tot 16 jaar oud. Alle 6 de groepen streden alle dagen van het kamp voor punten, door het deelnemen aan zang, dans, discussie en dergelijke andere activiteiten. Uiteindelijk wordt op de laatste dag bekent welke groep de kamp winnaars zijn! Gedurende dagen ontstond er een positieve strijd tussen de verschillende groepen, constant werden er liederen gezongen en werden de kinderen als maar fanatieker. Erg leuk om te zien hoe enthousiast de kinderen waren! Ook erg mooi om te zien dat de activiteiten niet alleen gebaseerd zijn op sport en spel, maar dat er ook dingen geleerd worden. Er werd deze dagen met name veel gesproken over Human Rights en Freedom. De kinderen gingen met elkaar in gesprek, beantwoordde diverse vragen en presenteerden het uiteindelijk aan alle andere groepen. In de Nederlandse kampen zie je dit naar mijn idee veel minder terug! Een goed idee om ook eens uit te proberen!

Elke dag kregen de kinderen ontbijt, lunch en diner voorgeschoteld. 2 lieve vrouwen die aangewezen waren als koks, maakten diverse gerechten met liefde klaar. Hier hebben wij een groot deel van de tijd op het kamp doorgebracht om te helpen, zowel met het klaar maken en het serveren van de borden dan als het opeten ervan! Alle gerechten waren typisch Afrikaans en voor mij goed te doen, je kon alleen wel merken dat het massa productie was. Geen wonder met zoveel kinderen. Echt maar één ding was niet te pruimen en dat was de Samp met vlees. Dit is voor mijn gevoel een klont rijst in de vorm van een mais korrel en tevens erg smaakloos, daarnaast had ik meer botten dan vlees. Voor elk diner werd er een ‘letterbox’ gehouden. Elk kind kreeg dan een pen en een papiertje en kon hier persoonlijke dingen op schrijven. Over hoe het zich voelde, wat het leuk vond van deze dag of wat het juist minder leuk vond. Deze briefjes konden anoniem in een grote brievenbus gedaan worden en al deze briefjes werden gelezen door één van de hoofdleiding van het kamp. Aan de hand van deze briefjes kon er zoveel mogelijk voldaan werden aan de verwachtingen van de kinderen en kon er gewerkt worden aan dingen die kinderen als on prettig ervaarden. Persoonlijk vind ik ook dit een erg mooi initiatief om toe te passen in één van de kampen die ik ooit nog zal gaan organiseren.  

Voorafgaande aan het kamp werd ons vertelt dat we weinig slaap zouden gaan krijgen en dat de kinderen ons de hele nacht wakker zouden houden. Maar dit is me reuze mee gevallen. Op de eerste nacht na heb ik als een roosje kunnen slapen en nauwelijks tot geen last gehad van de kinderen, daarentegen sliep dit bed ook wel echt heel erg goed. Beter dan dat matras, inclusief spiralen, dat ik in mijn kamertje in Kaapstad heb.. Het enige nadeel was dat we er ’s ochtends best vroeg uit moesten voor ons doen, 6 uur begon de ochtend gymnastiek. De eerste dag stond ik daar echt met een bek vol tanden, bij ons is ochtend gymnastiek een halfuurtje met dans en andere spelletjes, maar hier moesten de kinderen net zo lang rondjes rennen tot de zon op kwam. Ze werden gepusht tot ze echt niet meer konden! Uiteindelijk moesten ze daarna ook nog eens een half uur aerobics doen op een hoog tempo en tot slot nog een groep activiteit waarbij veel gerend en kracht gebruikt moest worden. Ik heb me echt m’n ogen uit gekeken. Op de vraag of we ook wilde meedoen, was voor mij het antwoord zo gegeven. Absoluut niet! Tijdens de eerste ochtend was het erg rustig tijdens de ochtendgymnastiek, het leek alsof er nog een hele kamer ontbrak. En ja hoor, één groep jongens lag nog lekker op één oor omdat ze de hele nacht geen oog dicht hadden gedaan. Dit was niet volgens de regels en dit hebben deze jongens ook wel gemerkt. Er moest een straf voor ze verzonnen worden, maar ondertussen was één van de begeleiders al druk aan het werk met ze toen de rest van de kinderen en begeleiders terug keerden van de groepsactiviteit. Met z’n allen lagen ze in een rij op hun buik, op de grond. Vervolgens moesten ze op hun knieën richting de goot kruipen om deze schoon te maken met hun handen. Daarna moesten diverse kleinere groepjes schoonmaak klusjes doen en enkele jongens met hun kleren en al tot knie hoogte in het zwembad staan.. En ik kan je vertellen, het was echt koud die dag en het regende soms goed! Persoonlijk vond ik dit niet normaal om aan te zien, te gek voor woorden dat kinderen dit soort rare dingen moeten ondernemen. Ja, de schoonmaak klusjes zijn prima straf opdrachten, maar op je knieën over stenen kruipen en in de kou in een nog kouder zwembad staan voor bijna een half uur? Ze hebben er in ieder geval wel van geleerd, want de volgende ochtend waren ze als eerste fanatiek rondjes aan het rennen tijdens de ochtendgymnastiek.

Ondanks dat het een heel leuk kamp was, waar ik veel geleerd heb van het delen van ervaringen e.d. Kwam het typische Zuid-Afrika wel echt naar voren. Op kantoor hadden we al wel gemerkt dat er veel onduidelijkheid was op bepaalde momenten en dat er niet tot nauwelijks gecommuniceerd werd, maar hier sloegen sommigen echt de plank mis. Er werden bepaalde beslissingen genomen zonder met anderen te overleggen en er werd zomaar gestart met activiteiten terwijl ze uiteindelijk toch anders hadden moeten gaan. Hierdoor moesten sommige activiteiten overnieuw gestart worden, waar bepaalde groepjes de dupe van waren. Zo won bijvoorbeeld een groep tijdens een activiteit, maar omdat het niet volgens plan ging moest de hele activiteit overnieuw gedaan worden en werd deze zelfde groep vervolgens laatste. Erg jammer en niet goed voor de motivatie van de kinderen. Ook werden op steil en sprong 2 kinderen weg gestuurd omdat ze in het zicht van één van de begeleiders elkaar gekust hadden.. Tuurlijk het hoort niet wanneer het in de regels staat? Maar de kinderen krijgen zo niet de kans om van hun fouten te leren. In de evaluatie en aan het einde van onze stage zullen wij hier zeker enkele feedback over schrijven en enkele ideeën aan de organisatoren voorleggen. In de hoop dat ze ook wat van ons kunnen leren! Daarnaast werd er veel in de Xhosa taal gesproken, waardoor wij op sommige momenten niet konden verstaan waar het over ging. Ook had één andere begeleider hetzelfde probleem en daarnaast ook 10 deelnemende kinderen die alleen maar Engels en Afrikaans spraken. Erg jammer, diverse keren aangegeven tijdens de avond evaluaties, maar niets mee gedaan! Maargoed, deze ergernissen vrijwel direct aan de kant geschoven en genoten van de kinderen en de gezellige tijd.

Aan elk kamp komt altijd een einde en zo ook aan dit voor mij bijzondere kamp. Maar een kamp van Amy Biehl Foundation is geen kamp zonder showcase. Op de laatste avond hadden de kinderen de kans om alleen of in groepjes een bepaalde ingestudeerde act te laten zien. We hebben weer morgen genieten van diverse dans, acteer, zang en rap kunsten van de kinderen. Tussendoor werd er de Mr & Miss camp georganiseerd. 24 kinderen, 2 jongens en 2 meiden uit alle 6 de groepen, mochten deelnemen aan deze Mr & Miss camp. Voorafgaande aan de showcase werd er fanatiek geoefend door zowel de jongens als de meiden. Verschillende rondes werden er gehouden tussen de acts door, zowel gezamenlijk als individueel. Eerst werden de zelfgemaakte kostuums van plastic geshowd, gevolgd door poses met hun eigen mooiste meegenomen kleding. Erg leuk om te zien dat iedereen erg serieus was en graag mee wilde doen. Na enkele rondes bleven er nog 5 jongens en 5 meiden over. En jawel, gejureerd door onze enige echte Nicki Stuivenberg. Wat deed ze het goed! Voor mij was van begin af aan stiekem al duidelijk welke jongen en meisje er zouden winnen. Ja! Ik had het goed! Mijn prachtige Amy Lee had natuurlijk gewonnen en Kim haar favorietje ook! Inmiddels was het na alle presentaties en de finale tijd om te vertrekken richting huis. De braai die gepland stond om 8 uur was om half 11 nog niet begonnen, daarom hebben wij er maar voor gekozen om een ritje door de MacDrive te maken. Want ja, ook dat hebben ze hier in Zuid-Afrika! Ik voel me vereerd dat wij als enige vrijwilligers deel hebben mogen en kunnen nemen aan het kamp en dat wij al deze ervaringen wat betreft cultuur, leef- en werkwijze hebben mogen meemaken. Op enkele min puntjes na, waren de plus punten van het kamp toch in de meerderheid en kan ik vanaf nu weer iets van mijn to-do list afhalen.

Na dit fantastische kamp hadden we ook nog een lekker weekend voor de boeg. Het weer wordt weer beter wat betekend dat we lekker hebben kunnen chillen op het strand. Ook stond dit weekend in het teken van ouder figuren die op bezoek kwamen. Als eerste waren de ouders van Kim gearriveerd, gevolgd door de ouders van Nicki. Gezamenlijk zijn we zondag avond uit eten geweest en lekker weer even op z’n Twents kunnen praten met elkaar!

Nog een weekje aan het werk en dan is het voor ons vakantie! Ik heb er zin in!

Tot snel!

Veel liefs uit Kaapstad,

Marlieke.